مسوولیت و حمایت از خود برای جلوگیری از سوتفاهم

حمایت از خود می تواند نقش مهمی در اجتناب از سو تفاهم ها داشته باشد. مطالعه 600 دانشجوی مبتلا به اتیسم فاش کرد که تنها 6 نفر از آنها اختلال خود را آشکار  کرده اند. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اتیسم نیاز است که از دوستان، همکلاسی ها و هم اتاقی های خود بخواهند برای آنها از بازخورد های روشن برای رفتار هایشان استفاده کنند و توضیح دهند که اتیسم یک اختلال ارتباطی است و ما همیشه سرنخ های اجتماعی را درک نمی کنیم مگر آنکه به وضوح بیان شود.

داشتن اختلال طیف اتیسم مسولیت رفتار را حذف نمی کند افراد مبتلا به اتیسم باید بدانند که نه به معنی توقف یک رفتار است. تماس فیزیکی نیازمند رضایت طرفین  است حتی اگر یک بغل کردن برای خوشحالی از دیدن طرف مقابل باشد.

چرا افراد مبتلا به اتیسم به گونه ای رفتار می کنند که انها را درمعرض خطر قرار می دهند

گاهی اوقات افراد مبتلابه اختلال طیف اتیسم می خواهند با دیگران رابطه ای داشته باشند ولی مهارت های مورد نیاز برای این رابطه را ندارند. یک کودک یا فرد بزرگسال مبتلا به اتیسم ممکن است قوانین لمس کردن، در آغوش گرفتن یا شکستن فضای شخصی دیگران را درک نکنند.

والدین چه کاری می توانند برای کمک به کودک مبتلا به اتیسم انجام دهند

از مدارس بخواهید از برنامه هایی استفاده کنند که راههای برای درک روابط اجتماعی و رفتار های مناسب را آموزش دهد.

تحقیقات نشان می دهد افراد مبتلا به اتیسم مهارت های اجتماعی را بطور موثر تری در گروههایی که همسالان انها نوروتایپیکال هستند یاد می گیرند.

بازخورد های ویدیویی می تواند به رفتار های خود نظارتی اتیسم کمک نماید.

افراد مبتلا به اتیسم می توانند رفتار های خود را در یک موقعیت واقعی ببینند و رفتار های خود نظارتی را یاد بگیرند. خود نظارتی همراه با رفتار مدیریت خود می تواند بسیار موثر باشد.

به کودک مبتلا به اتیسم نحوه استفاده از رسانه های جمعی را آموزش دهید.

افراد مبتلا به اتیسم باید بدانند چه چیزی را می توانند در یک ایمیل برای دوستان خود ارسال کنند و چه چیزی را نباید برای دوستان خود ارسال کنند. اهمیت انتظار برای پاسخ به یک پیام را درک کنند و با معنای ایموجیهایی که دریافت می کنند و میفرستند آشنا شوند. شما باید در استفاده از فضای مجازی به کودکان خود آموزش دهید.

آموزش خود را انجام دهید

مرزهای اجتماعی و فضای شخصی را توضیح دهید. فیلم هایی را به کودک اموزش دهید و به تشخیص نشانه های غیر کلامی بپردازید.

تشویق مراقبه برای آرامش بخشیدن به خود

مدیتیشن از لحاظ علمی ثابت شده است که به آرامش کاهش استرس کمک میکند.