مشکل داخلی شماره ۲ : در بیشتر موارد دستگاه هایی که برای راه اندازی اینترنت اشیا به کار می رود همچون دستگاه های پیگیری بر روی کشتی ها یا مانیتورینگ خودروها و سرعتشان، بسیار متفاوت از موارد دیگری است که در بخش آی تی یا امنیت با آن سر و کار داریم. این واحدها داده هایی را جمع آوری می کنند که قبلاً هرگز پیگیری نمی شدند. تنظیم کننده های GDPR ، دور زدن شبکه های LAN و شبکه های ابری و استفاده از آنتن های داخلی برای ارتباط مستقیم ، همه و همه جزو این داده ها هستند.

یکی از وبلاگ نویسان به نام استیسی هیگینبوتام که سایتی به همین اسم را مدیریت می کند هفته گذشته مطلبی نوشت و در آن بیان کرد شرکت ها باید درباره نحوه اجرای اینترنت اشیا و مدیریت داخلی آن در سازمان مجدد فکر کنند و نقش هایی که مشکلات این حوزه را به خوبی مدیریت می کند را تعریف نمایند. او فردی با عنوان رییس اتوماسیون یا معمار آی تی / فناوری عملیاتی را برای چنین نقشی توصیه می کند. من شخصا این ایده را تحسین می کنم و معتقدم بیشتر از هر زمان دیگری باید به فکر یکپارچه سازی فعالیت های اینترنت اشیا باشیم اما می توان همه این ها را به کمک متخصص یا فردی که در تیم آی تی هست مدیریت کرد. به عنوان مثال موضوع ابر را در نظر بگیرید. اگرچه این حوزه طیف وسیعی از مشکلات مربوط به فناوری ها، مسائل امنیتی را ایجاد می کند اما شرکت ها معمولا از عناوینی همچون رییس ارشد ابر برای مدیریت چنین مشکلاتی استفاده نمی کنند. زمانی که فناوری از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و در دپارتمان های مختلفی تعبیه شده است، جدا کردن آن  از بخش معمولی آی تی فقط مشکلات را بدتر می کند. جالب ترین بخش ستون Higginbotham ، یک گزارش جالب از تجربیات یک مدیر دارایی BASF به نام امی اودوم است. اودوم در مورد پنل هایی درباره تجهیزات قدرت گرفته از اینترنت اشیا صحبت می کرد که از سنسورهای لرزش بی سیم برای پیش بینی زمان شکست سیستم و دلیلی این شکست استفاده می کرد.

BASF یک شرکت تولیدکننده مواد شیمیایی است که ارزشی معادل ۶۳ میلیارد دلار دارد. هیگینبوتام در این باره می نویسد: این سیستم از ۱۰۴ سنسور و ۵۸  گیت وی در اطراف کارخانه تشکیل شده است. این سنسورها از پروتکل بی سیم Hart Emerson استفاده می کنند، آن را به یک گیت وی می فرستند که به نوبه خود داده هایی را از طریق شبکه وای فای به کارخانه ارسال می کند. اما حدود یازده ماه قبل تیم آی تی شرکت BASF تصمیم گرفت Wi-Fi gear را در کارخانه عوض کند چون شرکت فروشنده اکسس پوینت ورشکسته شده بود. آن ها شبکه را از دسترس خارج کردند و برنامه ای برای جایگزینی اش تدوین نمودند. اما در نهایت آن را جایگزین نکردند. اودوم می گفت از زمانی که کارخانه این سیستم را جمع آوری کرده است همه چیز بدون وای فای کار می کند پس این یک سیستم خاص است. اخیراً ، این کارخانه خرابی تجهیزات را تجربه کرده است که هزینه هایی برایش داشته است اما می شد آن را به کمک سنسورهای لرزشی شناسایی کرد. او دوم می گوید طی یادداشتی این موضوع را به تیم آی تی گفته بود اما اثری نداشت. با اینحال او امیدوار است همین نقص در تجهیزات  بتواند شرایط فوری و اضطراری را برای کارخانه ایجاد کند و الهام بخششان باشد.  این نمونه عالی از شرکتی است که تیم های موجود در آن به درستی با هم ارتباط برقرار نمی کنند.

من از اینکه بخش هایی از کارخانه به مدت یازده ماه بدون وای فای کار کند شگفت زده بودم اما سایر بخش ها انگار مثل من تعجب نکرده بودند. البته بخش های دیگر کارخانه وای فای داشتند اما این سیستم خاص نمی توانست از آن استفاده کند. واضح است که چنین مشکلاتی در شرکت ها و کارخانه ها( اینکه تیم های موجود یکدیگر را جدی نمی گیرند و ارتباط سازنده ای با هم ندارند) در همه جا و هر زمانی رخ می دهد و مربوط به اینترنت اشیا نیست اما ماهیت پیچیده اینترنت اشیا نیازمند ارتباط درست با سایر بخش ها همجون بخش آی تی و غیره است.  همین موضوع می تواند یک چالش تهدیدکننده برای کسب وکارهایی باشد که چنین ارتباطی را نادیده می گیرند. اما با وجود همه این موارد نمی توان از مزایای اینترنت اشیا چشم پوشید.

برای اینکه جلوی چنین مشکلاتی گرفته شود به متخصصانی نیاز هست که همیشه بر روی مشکلات مربوط به اینترنت اشیا تمرکز کنند. این تیم می تواند به بخش امنیت و آی تی گزارش دهد اما بی شک یک گروه اختصاصی برای اینترنت اشیا یکی از ضرورت هایی است که نمی توان به راحتی از آن عبور کرد.